بندر آستارا دروازه طلایی اروپا / نخستین شهر باسواد ایران
26 شهریور 94 - 02:08
گیلان آنلاین: بندر آستارا با داشتن ساحل شنی زیبا و نزدیکی به جنگل‌های سرسبز و آب و هوای مرطوب و معتدل اندکی خنک‌‌تر از مناطق پست جلگه‌ای بوده و هر ساله پذیرای میلیون۲ها گردشگر داخلی و خارجی است.
گیلان آنلاین: شهرستان مرزی بندر آستارا از شمال به جمهوری آذربایجان از جنوب به تالش از غرب به استان اردبیل و از شرق به دریای خزر محدود است، این شهر از آبادی‌های تاریخی گیلان به شمار می‌رود، که در گذشته به اصطراب معروف بوده و بدلیل استفاده بسیار سفال در ساخت و ساز بناهای مسکونی و تجاری به شهر بام های سفالین نیز معروف است.
در شمال این بندر رودخانه آستارا چای با چشم اندازهای زیبا به عنوان خط مرزی حد فاصل دو قسمت آستارای جمهوری آذربایجان و ایران جاری است، در این شهرستان مرزی علاوه بر زبان ترکی آذربایجانی، زبان تالشی نیز رایج است ولی در اثر مهاجرت‌های زیاد از اهمیت آن کاسته شده است.
آستار در روزگار گذشته از رونق زیادی برخوردار بوده و به دلیل استقلال جمهورهای سابق و مراودات دوستانه و تجاری و گردشگری و وجود گمرک و بازار مرزی هم اکنون با گسترش همه جانبه شهر از رونق اقتصادی و گردشگری چشمگیری برخوردار است، با توجه به موقعیت جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا و نزدیکی به کوهستان های گردنه حیران و اقلیم کوهستانی از طرف دیگر، آب و هوای مرطوب و معتدل اندکی خنک تر از مناطق پست جلگه‌ای دیگر استان گیلان است.
به موجب قانون تقسیمات کشوری در سال 1316 ه.ش بندر مرزی آستارا جزو شهرستان اردبیل بود، در مهرماه سال 1317 ه..ش تابع آذربایجان شرقی شد و از خرداد سال 1339 ه.ش جزو استان گیلان گردید. این شهرستان شامل دشت و کوهستان است؛ هوای دشت آستارا در تابستان گرم و مرطوب و در زمستان ملایم است و هوای کوهستانی آن در تابستان متعدل و در زمستان سرد است.
مرکز شهرستان آستارا، شهر آستاراست، آستارا کلمه تالشی است که تالشی‌ها آن را « هسته» و یا « آهسته رو» تلفظ می کنند، اطلاق این نام به این شهر، به این دلیل بوده که سال‌ها پیش در این ناحیه، تپه‌های شنی، برکه‌ها، مرداب‌ها و نیزارهایی وجود داشته که راه رفتن در آنها مستلزم احتیاط بوده و از این لحاظ « آهسته رو» یا « آسته رو» نامیده شده است و به مروز زمان، پس از آنکه عده ای از اطراف اردبیل به این شهر مهاجرت کردند و در آن مسکن گزیدند آن را آستارا تلفظ کردند.
چنانکه از کتب تاریخی برمی‌آید، منطقه آستارا تا زمان صفویه و به خصوص پیش از اسلام، از موقعیت خاصی برخوردار نبوده است و از آن به بعد، به سبب بسط تجارت و موقعیت نظامی اهمیت پیدا می کند و در آن قلاع متعددی می سازد. از زمان صفویه تا زمان قاجاریه، نام آستارا صرفا به منطقه‌ای بین انزلی و « ارس» که قسمتی از آن در حال حاضر جزو جمهوری آذربایجان است، اطلاق می‌شده است. در محل فعلی آستارا دهی به نام « دهنه کنار » وجود داشته که از زمان قاجاریه به بعد به سبب صدور کالا و رفت و آمد نظامیان و ارتباط میان آذربایجان و گیلان توسعه یافته است، آمد و رفت بازرگانان و خارجیان و مسافرت تجار و ساکنین این شهر به نقاط مختلف روسیه و دیگر ممالک اروپایی، سبب شد تا تمدن جدید اروپا، زودتر به این شهرستان رسوخ پیدا کند، بطوریکه همزمان با مدرسه دارالفنون در تهران در آستارا نیز « مدرسه ملی صادقیه» افتتاح شد و در سال 1300 نیز یک مدرسه دخترانه و همچنین یک کتابخانه و قرائت خانه در آن دایر شد.
جاذبه‌های گردشگری
باغ عباس آباد، منطقه سرسبز حیران، آبگرم کوته کومه و علی داشی، تالاب استیل عباس آباد، طرح ساحلی صدف، بهشت کاکتوس‌ها، آبشار لاتون، باغات چای، پارک جنگلی بی بی یانلو و جنگل های هیرکانی
جاذبه های تاریخی
مدارس حکیم نظامی و شهید آیت الله مدنی، گورستان باستانی ونه بین، ساختمان گمرک
زیارتگاه ها و اماکن مذهبی
بقاع متبرکه امامزادگان ابراهیم و قاسم(علیه السلام)، شیخ محمود خیوی، پیر قطب الدین
مناطق نمونه گردشگری / روستاهای هدف گردشگری
منطقه جلگه ای تالاب استیل، پارک جنگی بی بی یانلو، حیران و پارک حیات وحش لوندویل
صنایع دستی
گلیم بافی( روستاهای عنبران محله و ویرمونی)
غذاهای محلی
خورشت مسما، کوفته، کدو پلو، باسترما پلو، لونگی، قورمه سبزی با آب انار، فسنجان، آش دوغ و سیاحلوا
منبع: شبستان
