گیلان برخط

مالتیپل اسکلروزیس یا همان ام. اس، یک بیماری التهابی در دستگاه عصبی مرکزی است که با اثر فرسایشی منجر به ناتوانی‌های غیرقابل بازگشت می‌شود.

در حالی که پژوهش‌های پیشین نشان داده بود سلول‌های بنیادی مزانشیمی با اثر ضدالتهابی خود موجب کاهش عوارض ام. اس در حیوانات مدل آزمایشگاهی شده بودند، کارآزمایی بالینی فاز ۲ که اثر این درمان را در شمار قابل توجهی از انسان‌های مبتلا بررسی کند تاکنون صورت نگرفته بود.

به منظور بررسی اثر درمانی سلول‌های بنیادی مزانشیمی بر مبتلایان به ام اس، در پژوهشی بین‌المللی که به همت دکتر سید مسعود نبوی از پژوهشگاه رویان و پژوهشگرانی از کشورهای کانادا، ایتالیا، سوئیس، سوئد، دانمارک، فرانسه، اسپانیا، انگلیس و اتریش انجام شد، بی‌خطر بودن و اثربخشی سلول‌های بنیادی مزانشیمی در مبتلایان بهام. اس مورد بررسی قرار گرفت.

در این پژوهش، سلول‌های بنیادی مزانشیمی از خود افراد مبتلا دریافت شد، به گروهی سلول بنیادی مزانشیمی و به گروهی دارونما داده شد، بدون اینکه هیچیک از دو گروه دریافت کننده درمان یا پزشکان معالج آنان مطلع باشند چه کسی سلول و چه کسی دارونما دریافت کرده است. این روش یک استاندارد جهانی است که به منظور حذف اثر تلقین از نتایج حاصل از کارآزمایی بالینی انجام می‌شود. بیماران به مدت شش ماه برای بررسی اثرات جانبی و درمانی سلول‌های پیوند شده مورد پایش قرار گرفتند.

بر اساس اعلام پژوهشگاه رویان، نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Trials به چاپ رسیده نشان می‌دهد استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی برای درمان ام. اس بی‌خطر و سودمند است. این یافته که حاصل پژوهشی بین‌المللی است، گامی در جهت رفع محدودیت‌ها و صدور مجوزها برای استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی در درمان مبتلایان به ام اس محسوب می‌شود.