گیلان برخط

روایت بی‌سرانجامی عشق در دنیای مجازی
11 دی 95 - 10:49

 

 

 

گیلان آنلاین: ابراز مهر و محبت حلقه مفقوده‌ای است که این روزها برای رسیدن به آرامش افراد یک جامعه بیش از هر چیز دیگری به‌ویژه در خانواده‌ها احساس می‌شود.

ابراز محبت و ادای احترام به یکدیگر چهارمین نیاز اساسی انسان است و هدیه‌ای از طرف خداوند به قلب‌های مهربان ما، اما آنچه که امروز به وضوح شاهد هستیم ترویج خشم‌ها، نامهربانی‌ها و کینه‌های آشکاری است که به‌هم داریم و قلب‌ها را جریحه‌دار می‌کند.

افراد به جای اینکه در دنیای واقعی به یکدیگر محبت و عشق بورزند خشم و کینه‌هایشان را علنی کرده‌اند و محبت‌ها را در قلب‌های خود احتکار و این گونه شده که بسیاری از افراد برای رسیدن به کیمیای محبت فضای مجازی را کندوکاو می‌کنند.

انسان یک موجود اجتماعی است و بدین گونه نیست که مانند یک جزیره دورافتاده جدا از دیگران زندگی کند و هر فردی حتی آنکه از همه تنهاتر باشد باز هم تنهای تنها نیست، معاشرت با دیگران و همنوعان بخش بزرگی از تجارب زندگی روزانه ما را تشکیل می‌دهد و این خصلت موجب گرایش بیش از حد افراد به فضای مجازی شده است.

طبق آموزه‌های اسلامی و سفارش نبی اکرم(ص)، شایسته‌ترین کس برای منت‌گذاری کسی است که در دوستی و محبت نسبت به طرف مقابل، خود پیشی گیرد زیرا «ابراز محبت، نیمی از عقل است».

اما روی سخن ما با آن دسته از افراد به‌ویژه همسرانی است که این موهبت الهی یعنی ابراز محبت به یکدیگر را از هم دریغ می‌کنند و در جای دیگری به دنبال آن هستند.

اینجاست که باید بگوییم وقتی محبت در دنیای واقعی یافت نشود در دنیای مجازی نیز وجود ندارد و اگر هم باشد دروغی با چهره زیباست که افراد را به دام می‌کشد.
و اینگونه در جستجوی محبت بودن در این فضا عاقبتی جز افتادن در چاله چوله‌های دنیای مجازی و خراشیده شدن روح و دریده شدن پرده‌های عاطفه چیز دیگری نخواهد داشت.

طبق نظریه روان‌شناسان اغلب افرادی که در فضای مجازی به دنبال دوستی با جنس مخالف و طلب مهر برای پر کردن خلاهای عاطفی یا احساس تنهایی‌های خود هستند، در واقع با ارتباط برقرار کردن با نخستین نفر، آن تصویر ذهنی که خود از انسان ایده‌آل دارند را متصور می‌شوند.

یعنی انسان آن سوی گوشی تلفن همراه خود را آنگونه که می‌خواهد و دوست دارد می‌پندارد و می‌سازد و پس از مدتی مهرورزی و ایجاد علاقه تازه می‌فهمد که طرف مقابل تنها شخصیتی بوده که ساخته ذهن خودشان بوده و با ایده‌آل‌ها و معیارهای واقعی خود بسیار تفاوت داشته و یا بسیار از آن دور است.

به توصیف واضح‌تر در دنیای مجازی آدم‌ها، طرف مقابل خود را آنگونه که دوست دارند و می‌پسندد می‌سازند و پس از ایجاد ارتباط وقتی که در اوج عشق و محبت به آدم ساختگی خود پی به اصل جریان و وجود تفاوت‌ها بردند از آن نقطه به بعد تنش‌ها و اختلاف‌ها آغاز می‌شود.

دعا می‌کنیم که این حالت قبل از ریش سفیدی اینترنت برای ازدواج بین آنها رخ دهد زیرا اخیراً با فراگیر شدن فضای مجازی بین کاربران، چه بسیار طلاق‌هایی را شاهد هستیم که زوجین در فضای مجازی همدیگر را یافته‌اند و این آشنایی در کمترین زمان به ازدواج انجامیده و پس از مدت کوتاهی از زندگی به طلاق و جدایی ختم شده است.

از سوی دیگر بررسی موارد دیگر مانند ارتباط دو طرف متأهل با یکدیگر و یا ارتباط افراد مجرد با افراد متأهل «جنس‌های مخالف» در این فضا نیز چالش‌های دیگری در فضای مجازی و دنیای واقعی ما به وجود آورده، که همه اینها ناشی از خلاهای عاطفی است که افراد در وجود خود دارند.

همه این ارتباط‌ها از نقطه‌ای به نام «چت کردن» آغاز می‌شود که همان درددل‌های خودمانی است، مرحله بعد اعتمادسازی از طرف فردی بوده که ارتباط برقرار کرده و می‌خواهد نظر فرد مورد نظر خود را جلب کند، در این صورت در فضایی دوستانه خواسته‌های قلبی و حرف‌های ناگفته خود را بازگو می‌کند و ممکن است برای جلب اعتماد بیشتر برای فرد مورد نظر عکس‌هایی از خود نیز ارسال کند.

در این بین از نقش اشعار و تک بیتی‌های ناب، استیکرهای عاشقانه و کاریکلماتورها نیز نباید غافل بود که سهم بسزایی در اعتمادسازی بر طرف مقابل دارند.

ابراز همدردی در این بین بسیار تاثیرگذار است و این امکان را به مخاطب می‌دهد که حرف‌های ناگفته و برخی از اسرار زندگی خود را برای طرف مقابل شرح دهد.

به این ترتیب افراد در ابتدا آغاز به حرف زدن با یک جنس مخالف می‌کنند با این تصور که احساس خوبی به آنها دست داده و وقتی با شریک زندگی و یا والدین خود حرف می‌زنند چنین احساسی ندارند، این روند ادامه می‌یابد تا اینکه به مرور زمان روابط تنگ‌تر شده و مکالمه‌های مجازی به ملاقات‌های واقعی تبدیل می‌شوند.

در این بین عشق شیطانی شدت می‌گیرد و بیشتر می‌شود .... تا اینکه نقاب از چهره عشق رمانتیک مجازی می‌افتد و چهره واقعی فرد نمایان می‌شود.

آن چیزی که در این بین مغفول بوده این است که یک طرف اغلب اوقات همه چیز را می‌داند و با طرح و نقشه‌های قبلی جلو می‌رود و طرف دیگر ناخواسته به دام می‌افتد.

افراد برای برقراری رابطه صمیمی با یکدیگر باید شریکی پیدا کرده و پیوند عاطفی برقرار کنند و آن را در طول زمان نگه دارند، اگر چه جوانان بسیار به عشق رمانتیک علاقه‌مند هستند و مدام در کوچه پس کوچه‌های مجازی دنبال شریک رمانتیک می‌گردند اما باید بدانند صمیمیت در روابط دیگران هم یافت می‌شود که طی آن بین دوستان و خواهر برادرها و همکاران نوعی عهد و پیمان متقابل وجود دارد.

یافتن همسر برای شریک زندگی رویداد بسیار مهمی در رشد بزرگسالی است که تاثیر عمیقی بر سلامت روانی افراد دارد.

این رویداد در عین حال که فرآیند پیچیده‌ای است به مرور زمان شکوفا می‌شود و تحت تاثیر انواع رویدادها قرار می گیرد.

دل‌باختگی پشت عددهای صفر و یک، معلوم نیست به کجا ختم می‌شود.
دنیایی که قرار است یک عمر زندگی را با یک شریک مجازی بسازد که از یک سرگرمی آغاز شده است.
این موارد بیان شده تجارب افرادی است که از مهرورزی در فضای مجازی شکست خورده‌اند و ابراز عشق در شبکه‌های اجتماعی را چیزی جز سرگرمی و هوسی زودگذر نمی‌دانند.
شاید مهری که در قلب شما به طرف مقابل است واقعی باشد اما از کجا می‌توان فهمید که طرف مقابل نیز چنین احساس پاکی نسبت به شما دارد.
به هر حال دنیای عجیبی است

یکی نیست بگوید چرا شبکه‌های اجتماعی در جهان نوپا و جدید بدون تدارک از پیش فرهنگ‌سازی شده مهمان سرزده زندگی‌های ما شده و روابط ما را نابود کرده است.

در این بین روان‌شناسان اعتقاد دارند که به نوعی این سرگرمی قربانیانش را بیشتر از پسران و مردان، دختران و زنان را انتخاب می‌کند با توجه به اینکه نسل جدید زنان و دختران برون‌گراتر شده و به راحتی از خود و زندگی خصوصی‌شان حرف می‌زنند، بنابراین در کنار فرصتی که این فناوری برای افراد ایجاد کرده، تهدیدهای جدی را نیز متوجه آنها کرده است.

با توجه به آنچه که بیان شد شاید بتوان، بحران هویتی و اختلال شخصیتی، تعارض ارزش‌ها، هجمه به سوی خانم‌ها، تقویت شخصیت‌های نامجهول و چند گانه و ... را از عوارض سوءفضای مجازی برشمرد.

بدین گونه با تغییر سبک زندگی که مسلماً به دنبال خود تغییر ارزش‌ها را نیز در پی دارد، نهاد خانواده از درون تضعیف می‌شود که از این مسئله می‌توان به عنوان عامل اصلی طلاق نام برد زیرا نخستین قربانی آن معنویت است که درون سبک زندگی غربی، باورها و فرهنگ جدید آن استحاله می‌شود و همان‌طور که ذکر شد، معنویت از ارکان اصلی خانواده در اسلام به شمار می‌رود که خانواده بر پایه‌ آن بنا شده است.

پس با توجه به مطالب مذکور می‌توان به فعالیت‌های زنان و دختران در فضای مجازی هشدار داد و آنها را قشر آسیب‌پذیر در این حوزه معرفی کرد.

در ایـن میان، دخـتران به لحـاظ احـساس خطر یا بروز حالت شرم در حضور جنس مخالف، ترجیح می‌دهند تا در دنیای مجازی و فارغ از دغدغه‌های حضور واقعی به گفت‌وگو بپردازند.

افراد در فضای مجازی به لـحاظ غلیـان احساسات و گرایشات جدید و ناملموس در خود، علاقه زیادی به این نوع ارتباط نشان می‌دهند و به‌طور معمول از هویت‌ها و شناسه‌های غیرواقعی برای حضور و معرفی خود استفاده می‌کنند.

در اغلب موارد افراد با انگیزه‌های متفاوتی در این ارتباط وارد می‌شوند که عواقب سوء آن متوجه فرد نوجوان، به‌ویژه زنان و دختران خواهد بود.
انسان اگر فقیر و گرسنه باشد بهتر از آن است که
پست و بی‌عاطفه باشد تا کمبودهای عاطفی خود را با ابراز عشقی دروغین و شیطانی به طرف مقابل خود برای رسیدن به مطامع نفسانی خود ابراز کند.
بارها دیده شده افرادی که در جریان یک عشق مجازی شکست می‌خورند خود به دلیل جریحه‌دار شدن روحشان، همان عمل زشت ابراز احساسات دروغین را بر سر فرد دیگری پیاده کرده‌اند تا با این کار از آلام روحی آنها بکاهند.

باید گفت در اینگونه موارد راهکاری جز خویشتن‌داری و استفاده صحیح از فضای مجازی به کاربران محترم توصیه نمی‌شود و کاربران باید از استفاده‌های غیر مجاز در این فضا دست برداشته و از ایجاد روابط به ویژه روابط عاشقانه با دیگران دست بردارند تا به این مرحله «که ای کاش از روز اول بلاکش کرده بودم» نرسند.

 

منبع: فارس

نویسنده: معصومه پاداش ستوده