جشنواره هایی متعدد در پیاده راه فرهنگی، تریبونی برای خودنمایی برخی مدیران
2 آبان 95 - 00:00
گیلان آنلاین: گویی جشنواره فقر در پس بریز و بپاش های میدان شهرداری رشت در حال برگزاری ست.
گیلان آنلاین: کلانشهر رشت با استانداردهای یک کلانشهر فاصله ای به اندازه صد سال نوری دارد، و در حالی این پیشوند را یدک می کشد که اثری از مدیریت صحیح شهری در هیچیک از معابر و خیابانهایش به چشم نمی خورد.
شهری کوچک با راهبندان هایی که حتی در کوچه های فرعی شهر هم نفوذ کرده است.
گویا در مدیریت شهری خیلی از امور همچون افزایش رضایت مندی شهروندان در کمترین خواسته شان یعنی تردد آسان با وسایل نقلیه عمومی نادیده گرفته شده است.
با یک پیاده روی کوتاه در پیاده راه فرهنگی و خیابانهای مرتبط نه تنها عنصری از فرهنگسازی به چشم نمی خورد، بلکه حضور قطارمانند دست فروشان که در پی یک لقمه نان حلال هستند بیشتر خودنمایی می کند و لحظه ای آدمی را به این فکر می اندازد که واقعا چقدر برای اشتغال در این شهر فکر شده است؟
جشنواره هایی با عناوین مختلف تنها تریبونی برای عده ای ثابت محسوب می شود که گویی به ترتیب باید به نقش آفرینی در پس این تریبون ها بپردازند و صفحه های خبرگزاری ها و پایگاهای خبری را با عکسهایشان پر کنند، در حالیکه شعار اشتغال زایی بر زبان دارند ، اما در کنار این جشنواره ها و مردم به ظاهر شاد تماشاگر این تئاترهای تکراری عده ای از مدیران، فقر و محرومیت، بیشتر خود را نمایان ساخته است.
چشمان نا امید کودکان کار و دست فروشان و رانندگان به ساعتی ست که این شوهای رسانه ای ناتمام، پایان یافته ومنتظر اند ببینند، چه ارمغانی برایشان دارد؟
در این بحران اقتصادی به اذعان همین مدیران باید بر تولید همت گماشت ، در حالیکه در عمل تنها بر طبل بیکاری و واردات کوبیده می شود.
گویی جشنواره فقر در پس بریز و بپاش های میدان شهرداری رشت در حال برگزاری ست.
مگر چند اتوبوس به ناوگان عمومی باید افزوده شود تا از کوچه های تنگ و باریک شهر بتوان عبور کرد؟ اگر موارد اورژانس پزشکی برای شخصی بروز کند ، چطور می تواند به مراکز درمانی منتقل گردد؟
حتی یک دستگاه اتومبیل برای حمل و نقل ویلچر معلولین تهیه نشده است، یعنی حداقل حقوق شهروندی سالمندان و معلولان در این به اصطلاح کلانشهر، نادیده گرفته شده است.
سکوهای سیمانی بدون هیچ هدفی چیدمان شده اند و تنها آسیب رسان هستند، اگر دیر بجنبی با این سکوهای مرگ برخورد کرده وکمترین آسیبش شکستگی استخوان دست وپاست البته در صورتیکه شانس آورده و با سر به زمین سیمانی بدون سبزه در گیلان سرسبز برخورد نکنی. این وضعیت یعنی نابینایان حق ورود به این منطقه با این همه خطر را ندارند.
رانندگان تاکسی که از بس برای مشکلات شان در معضل ترافیک، داد زده اند و جوابی نشنیده اند، سکوتی سنگین اختیار کرده اند.
اما با وجود این نازیبایی ها که چشم را می آزارد، همچنان فقر زیر سایه جشنواره هاست.
نویسنده: سارا معصومی
