گیلان برخط

 یکی خود را مردمی می‌داند و پرطرفدارترین. دیگری هم به سابقه‌اش می‌نازد که ستاره‌های افتخار مال من است و شایسته‌ترینم. در حالی که نه آن مدعی مردمی بودن، چنان که می‌گوید در کام مردم شیرین افتاده و نه این جنابان شایسته، کارنامه خود را خوب مرور کرده‌اند.

دم انتخابات دور دوم مجلس دهم، چه کری‌هایی که برای هم نمی‌خوانند. این یکی از بازگشت مردم به موج اصلاحات می‌گوید و جمعه، دهم اردیبهشت را گام سوم مسیری معرفی می‌کند که دو گام قبل‌تر آن، ۲۴ خرداد ۹۲ و ۷ اسفند ۹۴ بود. اما دریغ از درک درست واقعیت جامعه که مردم به سیاه و سفید، و قرمز و آبی، و اصلاح‌طلب و اصول‌گرا کاری ندارند بلکه آنها دنبال گره‌گشا می‌گردند.

آن یکی هم چنان خود را بر برج خودساخته عقلانیت و مصلحت‌سنجی تصور می‌کند که گویی اگر حضرات اصول‌گرا نباشند، کاءنه چیزی به نام نظام، وجود خارجی نخواهد داشت. لذا مردم می‌بایست به آنها رأی دهند و سابقه درخشان‌شان که موید عدم امضای هیچ اصول‌گرایی زیر سند خیانت بر کشور است، خود دلیل بالاتری‌ست بر این انتخاب.

حضرات خود-دیگر-پندار! آینه بدهم خدمت‌تان؟ آینه‌ای خالی از رنگ؟ که ببینید چه هستید؟ یا عینک می‌خواهید برای دیدن بهتر مردم؟ که چگونه‌اند و چرا سراغ آن می‌روند و دست رد بر سینه‌ی این می‌زنند؟ یا شاید کمبود بصیرت دارید که اگر این باشد، دیگر چیزی ندارم تقدیم‌تان کنم جر توصیه به صبر و تفکر. کمبود بصیرتی که باعث شده هم دیگران را چیز دیگری فرض کنید، هم خودتان را.

آقایان عزیز با شما هستم! صدای مرا می‌شنوید؟ با شما هستم ای اصول‌گرایان خود-نظام-پندار و اصلاح‌طلبان خود-مردم-پندار ...